дыялектна-прастамоўны

гэта

прыметнік
адносны

праскланяць слова дыялектна-прастамоўны
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік ж. — жаночы род м. — мужчынскі род н. — ніякі род множны лік
Назоўны хто? што?	ж. дыялектна-прастамо́ўная м. дыялектна-прастамо́ўны н. дыялектна-прастамо́ўнае мн. дыялектна-прастамо́ўныя
Родны каго? чаго?	ж. дыялектна-прастамо́ўнай, дыялектна-прастамо́ўнае м. дыялектна-прастамо́ўнага н. дыялектна-прастамо́ўнага мн. дыялектна-прастамо́ўных
Давальны каму? чаму?	ж. дыялектна-прастамо́ўнай м. дыялектна-прастамо́ўнаму н. дыялектна-прастамо́ўнаму мн. дыялектна-прастамо́ўным
Вінавальны каго? што?	ж. дыялектна-прастамо́ўную м. дыялектна-прастамо́ўны (неадуш.), дыялектна-прастамо́ўнага (адуш.) н. дыялектна-прастамо́ўнае мн. дыялектна-прастамо́ўныя (неадуш.), дыялектна-прастамо́ўных (адуш.)
Творны кім? чым?	ж. дыялектна-прастамо́ўнай, дыялектна-прастамо́ўнаю м. дыялектна-прастамо́ўным н. дыялектна-прастамо́ўным мн. дыялектна-прастамо́ўнымі
Месны у кім? у чым?	ж. дыялектна-прастамо́ўнай м. дыялектна-прастамо́ўным н. дыялектна-прастамо́ўным мн. дыялектна-прастамо́ўных

склон

адзіночны лік
ж. — жаночы род
м. — мужчынскі род
н. — ніякі род
множны лік

Назоўны
хто? што?

ж. дыялектна-прастамо́ўная
м. дыялектна-прастамо́ўны
н. дыялектна-прастамо́ўнае

мн. дыялектна-прастамо́ўныя

Родны
каго? чаго?

ж. дыялектна-прастамо́ўнай, дыялектна-прастамо́ўнае
м. дыялектна-прастамо́ўнага
н. дыялектна-прастамо́ўнага

мн. дыялектна-прастамо́ўных

Давальны
каму? чаму?

ж. дыялектна-прастамо́ўнай
м. дыялектна-прастамо́ўнаму
н. дыялектна-прастамо́ўнаму

мн. дыялектна-прастамо́ўным

Вінавальны
каго? што?

ж. дыялектна-прастамо́ўную
м. дыялектна-прастамо́ўны (неадуш.), дыялектна-прастамо́ўнага (адуш.)
н. дыялектна-прастамо́ўнае

мн. дыялектна-прастамо́ўныя (неадуш.), дыялектна-прастамо́ўных (адуш.)

Творны
кім? чым?

ж. дыялектна-прастамо́ўнай, дыялектна-прастамо́ўнаю
м. дыялектна-прастамо́ўным
н. дыялектна-прастамо́ўным

мн. дыялектна-прастамо́ўнымі

Месны
у кім? у чым?

ж. дыялектна-прастамо́ўнай
м. дыялектна-прастамо́ўным
н. дыялектна-прастамо́ўным

мн. дыялектна-прастамо́ўных

скарбніца

збаёдаць
// Згубіць, невядома дзе падзець.
// Загубіць, знішчыць.
// Марна патраціць (змарнаваць), перавесці.

— Мой распусны сын учора вярнуўся дадому.
— Правільна казаць блудны сын, не карыстайцеся машынным перакладам.
— Мой распусны. Ганаруся ім, увесь у мяне.

Слова дыялектна-прастамоўны (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: