Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

абаранак, -нка, мужчынскі род
  1. Булачны выраб з заварнога цеста, закручанага кольцам. І любяць дзеда Юрку ўнукі, Яны цалуюць яму рукі, А дзед у плечы іх цалуе І абаранкам патрактуе. ← Якуб Колас.
  2. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад. Пазяхае шафёр і моцна-моцна сціскае абаранак руля, каб не прыдрамаць, не прапусціць павароткі. ← Міхась Лынькоў.
  3. у знач. прыслоўе абаранкам. У форме, у выглядзе кольца. Скруціцца абаранкам.
  •••
  Дзірка ад абаранка гл. дзірка.
  Зарабіў на абаранкі гл. зарабіць.

❌

абаранак

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова абаранак
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	абара́нак мн. абара́нкі
Родны каго? чаго?	абара́нка мн. абара́нкаў
Давальны каму? чаму?	абара́нку мн. абара́нкам
Вінавальны каго? што?	абара́нак мн. абара́нкі
Творны кім? чым?	абара́нкам мн. абара́нкамі
Месны у кім? у чым?	абара́нку мн. абара́нках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

Чужое ўзяць — сваё згубіць.
Не бяры чужога: аддасі сваё.
Ты па чужое, а чорт па тваё.

— У нас на рабоце ёсць Валянцей. Ён такі дурны, нічога рабіць не ўмее. Мы за яго ўсё робім.
— Па-мойму, Валянцей не такі ўжо і дурны.

Слова абаранак (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік абаранак — у родным, давальным, творным і месным склоне

абаранак

Навігатар

Мемчыкі