Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

 век, -у; мн. вякі, -оў; мужчынскі род
  1. Стагоддзе. Дваццаты век. Мінулы век. ▪ Збуцвеўшы лад былых вякоў З магілы не паўстане. ← Якуб Колас. Аж праз дзевяць вякоў [Мінск] Раптам стаў — Мільянерам! ← Рыгор Барадулін.
  2. Жыццё, перыяд існавання каго-, чаго-н. Настарэлі, пакрыліся мохам будынкі. Усё дажывае свой век. ← Іван Грамовіч. У хлусні кароткі век. ← Прыказка. // Узрост. Чалавек сярэдняга веку. ▪ Сярод нас былі людзі рознага веку — і старэйшыя, і маладзейшыя, і зусім маладыя. ← Міхась Лынькоў.
  3. Перыяд, характэрны чым-н.; эпоха. Каменны век. Касмічны век. Век тэхнікі.
  4. Вельмі доўгі час, усё жыццё. Захаваць успаміны на век.
  5. у знач. прыслоўе Заўсёды, вечна. Век вас буду слухаць. ▪ [Максіму Астаповічу] здалося, што ён век ведаў гэтыя рысы. ← Кузьма Чорны. Ды не век я тут гарую, Дачакаю волі. ← Якуб Колас.
  •••
  Ад веку да веку — усё жыццё, вечна.
  Век веку падасць — пра нешта вельмі моцнае, трывалае, носкае.
  Век да веку — усё жыццё, да апошніх дзён жыцця.
  Век звекаваць гл. звекаваць.
  Век цэлы — усё жыццё, вельмі доўга.
  Век-вяком; векі вечныя; век вечны — а) заўсёды, з самых даўніх часоў, спрадвеку. У падхалімаў так вядзецца век-вяком! Ці б'е начальства ў цэль, ці шле «за малаком», Дык знойдуцца заўсёды Івановы, Што памахаць яму гатовы. ← Кандрат Крапіва. — Найшлі! Як ляжала зямля век вечны без карысці, дык ахвоты не было нікому да яе! ← Іван Мележ; б) ніколі. Не забудзеш век-вяком Ты ў бары вячэру! ← Ніл Гілевіч.
  Да (канца) веку — да апошніх дзён жыцця.
  Дажываць (свой) век — а) жыць, існаваць апошнія дні; б) рабіцца няздатным, непрыгодным.
  З век вякоў — з далёкіх часоў, заўсёды.
  З векам упоплеч — не адставаць ад жыцця.
  З веку (ад веку) ў век — пастаянна, на працягу доўгага часу.
  З вякоў вечных — спрадвеку.
  Залаты век — час росквіту навукі, мастацтва ў гісторыі якога-н. народа.
  Зжываць (свой) век — траціць сваё ранейшае значэнне.
  Малады век — юнацкія, маладыя гады жыцця.
  На век — назаўсёды, на доўгі час.
  На векі вечныя (на век вечны); на векі вякоў; на ўсе вякі — назаўсёды.
  На маім вяку — у час майго жыцця, за маю памяць.
  На сваім вяку — на працягу свайго жыцця.
  Напроці (свайго) веку (стаяць) — быць у маладым узросце.
  Не першага веку — не першай маладосці, сярэдняга ўзросту.
  Па век вякоў (веку) — да скону дзён, назаўсёды.
  Праз (увесь) век — на працягу ўсяго жыцця, праз усё жыццё.
  Праз вякі (век) — бязмежна доўга, на працягу доўгага часу.
  Спакон вякоў (веку) — з самага даўняга часу, спрадвеку.
  У вякі — назаўсёды.
  У глыбіню вякоў — у глыбіню гісторыі, у старажытнасць.