віжоўка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова віжоўка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	віжо́ўка мн. віжо́ўкі
Родны каго? чаго?	віжо́ўкі мн. віжо́вак
Давальны каму? чаму?	віжо́ўцы мн. віжо́ўкам
Вінавальны каго? што?	віжо́ўку мн. віжо́ўкі
Творны кім? чым?	віжо́ўкай, віжо́ўкаю мн. віжо́ўкамі
Месны у кім? у чым?	віжо́ўцы мн. віжо́ўках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

зяпло — крыкун, сварлівы чалавек

гаворкі Віцебшчыны

— У нас на рабоце ёсць Валянцей. Ён такі дурны, нічога рабіць не ўмее. Мы за яго ўсё робім.
— Па-мойму, Валянцей не такі ўжо і дурны.

vižoŭka — беларуская лацінка

Слова віжоўка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік віжоўка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове віза + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0

Навігатар

› віжавацца (9)

(7) нажо́ўка ‹

› віжава́ць (8)

(10) старажо́ўка ‹

› віжа́сты (7)

(9) фуражо́ўка ‹

віжо́ўка (7)

› ві́за (4)

(7) вужо́ўка ‹

› візава́нне (9)

(7) гужо́ўка ‹

› візава́ны (8)

(7) Чыжо́ўка ‹

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Аналема — крывая, якую Сонца «малюе» на небе на працягу года, калі фіксаваць ягонае месцазнаходжанне штодня ў адзін і той жа час.

Вось гэта сапраўды Супер 8.