Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

воз, -а; мн. вазы, -оў; мужчынскі род
  1. Сродак гужавога транспарту, прызначаны для язды і перавозкі грузаў; калёсы. Усе сваякі папрыязджалі І двор вазамі паўстаўлялі. ← Якуб Колас. Сасёнка была парэзана на доўгія кавалкі, і сябры пачалі класці іх на воз. ← Піліп Пестрак.
  2. Нагружаныя паклажай калёсы, сані і пад. Сытыя коні, аблітыя зарой, вязуць высокія вазы пшаніцы. ← Барыс Мікуліч. Злез бацька з сена, ідзе збоку, за возам наглядае, каб не абярнуўся. ← Алесь Якімовіч.
  3. чаго. Колькасць таго, што можа змясціцца на калёсах, санях і пад. Воз дроў, сена.
  4. пераноснае значэнне размоўнае слова Вялікая колькасць чаго-н. Воз навін. ▪ Дзетак у.. [Парэмчыка] цэлы воз, хоць і сам яшчэ малады. ← Мікола Ракітны.
  5. Карцёжная гульня.
  •••
  Вазамі вазіць гл. вазіць.
  Пятае кола ў возе гл. кола.
  Цягнуць воз гл. цягнуць.

❌

воз

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова воз
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	во́з мн. вазы́
Родны каго? чаго?	во́за мн. вазо́ў
Давальны каму? чаму?	во́зу мн. ваза́м
Вінавальны каго? што?	во́з мн. вазы́
Творны кім? чым?	во́зам мн. ваза́мі
Месны у кім? у чым?	во́зе мн. ваза́х
Клічная форма	— мн. —

Слова воз (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік воз — у родным, давальным, творным і месным склоне

воз

Навігатар

Мемчыкі