тэлефонны — націск у слове, формы слова

Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

тэлефонны, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да тэлефона; служыць, прызначаны для тэлефона. Тэлефонная станцыя. ▪ Сам старшыня, каржакаваты і рухавы Адам Вухавец, стаяў у пустой яшчэ кватэры, каля тэлефоннага апарата. ← Янка Брыль. Апошнія словы Перагуда былі заглушаны тэлефонным званком. ← Мікола Ткачоў.
2. Які ажыццяўляецца пры дапамозе тэлефона; перадаецца па тэлефоне. Тэлефонная сувязь. ▪ У мяне а трэцяй гадзіне тэлефонная размова з сакратаром крайкома. ← Алесь Пальчэўскі. Мы пераглянуліся і скіраваліся сваёй дарогай — да будынка васьмігадовай школы, дзе па тэлефоннай дамоўленасці дэкана з дырэктарам нам абяцалі дах над галавой на гэтыя экспедыцыйныя дні. ← Уладзіслаў Нядзведскі.

❌

склон	адзіночны лік ж. — жаночы род м. — мужчынскі род н. — ніякі род множны лік
Назоўны хто? што?	ж. тэлефо́нная м. тэлефо́нны н. тэлефо́ннае мн. тэлефо́нныя
Родны каго? чаго?	ж. тэлефо́ннай, тэлефо́ннае м. тэлефо́ннага н. тэлефо́ннага мн. тэлефо́нных
Давальны каму? чаму?	ж. тэлефо́ннай м. тэлефо́ннаму н. тэлефо́ннаму мн. тэлефо́нным
Вінавальны каго? што?	ж. тэлефо́нную м. тэлефо́нны (неадуш.), тэлефо́ннага (адуш.) н. тэлефо́ннае мн. тэлефо́нныя (неадуш.), тэлефо́нных (адуш.)
Творны кім? чым?	ж. тэлефо́ннай, тэлефо́ннаю м. тэлефо́нным н. тэлефо́нным мн. тэлефо́ннымі
Месны у кім? у чым?	ж. тэлефо́ннай м. тэлефо́нным н. тэлефо́нным мн. тэлефо́нных

Слова тэлефонны (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік прыметніка, займенніка, лічэбніка, прыслоўя (2009)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

Навігатар

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Шклянка — для вады. Кантовая шклянка — гранёный стакан.
Конаўка — металічная пасудзіна з ручкай для піцця вады.
Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак. Аднаразовы кубачак — одноразовый стаканчик.
Келіх — вялікая, звычайна высокая чарка для віна.
Чара — пасудзіна для піцця віна (паэтычнае слова).
Куфель, кухаль — бакал для піва. (?) куфаль
Чарка — невялікая шклянка, прызначаная для піцця спіртных напіткаў (стопка).
Кілішак — чарка на ножцы («міні-келіх»).