Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

выклік, -у, мужчынскі род
  1. Дзеянне паводле дзеяслоў выкліка́ць — вы́клікаць (у 1 знач.); выкліканне.
  2. Патрабаванне, запрашэнне з'явіцца куды-н. з'явіцца па выкліку. ▪ [Ваўчок:] — Антон Ягоравіч прывёз тэлеграму з выклікам на рэспубліканскую нараду дырэктараў эмтээс і іх намеснікаў. ← Тарас Хадкевіч. Валя з дня на дзень чакала выкліку на экзамены, а з педвучылішча не было ніякай весткі. ← Алена Васілевіч. // Запрашэнне, прапанова ўдзельнічаць у чым-н. — Выклік на.. спаборніцтва прымаем, — сказаў Тамаш. ← Ілья Гурскі.
  3. Гатоўнасць уступіць у барацьбу. Кінуць выклік грамадству. ▪ Дуб стаяў нерухома, з горда прыўзнятай вершалінай-галавой, нібы кідаючы выклік грознай стыхіі. ← Васіль Данілевіч.

❌

выклік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова выклік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	вы́клік мн. вы́клікі
Родны каго? чаго?	вы́кліку мн. вы́клікаў
Давальны каму? чаму?	вы́кліку мн. вы́клікам
Вінавальны каго? што?	вы́клік мн. вы́клікі
Творны кім? чым?	вы́клікам мн. вы́клікамі
Месны у кім? у чым?	вы́кліку мн. вы́кліках
Клічная форма	— мн. —

Слова выклік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік выклік — у родным, давальным, творным і месным склоне

Навігатар

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Беларусы ніколі не віталіся «добрай раніцы», бо дурнота гэтак вітацца, калі прачынаешся ў абед.