аскарджаць

гэта

— пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны
незваротны
1-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў аскарджаць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	аскарджа́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я аскарджа́ю мы аскарджа́ем ты аскарджа́еш вы аскарджа́еце ён, яна, яно аскарджа́е яны аскарджа́юць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. аскарджа́ла м. аскарджа́ў н. аскарджа́ла мн. аскарджа́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты аскарджа́й вы аскарджа́йце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	аскарджа́ючы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Для мужчыны крыніцай пакут выступае злая і сварлівая жонка, баба (Сварлівая жонка горш, чым каню хамут; Узяў пілку на сваю шыйку; Бог стварыў два зла: бабу і казла; Баба з пекла родам; У бабы душы няма), а для жанчыны — ліхі муж (Ліхога любіць — сябе губіць; Мужык не мядзведзь, а мяса аб’есць; Сам мужычок з кулачок, а зла як у казла).

— У каго гэта ты ўчора начавала?
— У знаёмага.
— І калі вы пазнаёміліся?
— Пазаўчора.

askardžać — беларуская лацінка

Слова аскарджаць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: