вальнець

гэта

— станавіцца вольным

дзеяслоў
незакончанае трыванне
непераходны
незваротны
1-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў вальнець
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	вальне́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я вальне́ю мы вальне́ем ты вальне́еш вы вальне́еце ён, яна, яно вальне́е яны вальне́юць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. вальне́ла м. вальне́ў н. вальне́ла мн. вальне́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты вальне́й вы вальне́йце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	вальне́ючы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Адзін дуб у полі — гэта не лес.

канечне / канешне — гэта абавязкова
а «конечно, разумеется» — гэта вядома (ж), а як жа (анягож), безумоўна, бясспрэчна (відавочна), несумненна (несумнеўна), натуральна, (само сабой) зразумела, а ўжо ж

ну а то ж!

vaĺnieć — беларуская лацінка

Слова вальнець (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: