глаголіць

гэта

— гаварыць, прамаўляць што-небудзь і без прамога дапаўнення

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны / непераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў глаголіць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	глаго́ліць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я глаго́лю мы глаго́лім ты глаго́ліш вы глаго́ліце ён, яна, яно глаго́ліць яны глаго́ляць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. глаго́ліла м. глаго́ліў н. глаго́ліла мн. глаго́лілі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты глаго́ль вы глаго́льце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	глаго́лячы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

фацэтны — камічны, забаўны
фацэт — камічны, забаўны чалавек // нехта малазнаёмы; хто-н.

Чытаючы «Дзікае паляванне караля Стаха»:

Што бачыць прадпрымальнік: гарэлка «Тройчы дзевяць» на 27 травах. Назва агонь!
Што бачыць гурман: ласіныя губы ў падсалоджаным воцаце, халодныя пірагі з гусінай пячонкай.
Што бачу я: не можа толькі цнатлівая дзеўка, ды і тая хутка згаджаецца.

hlaholić — беларуская лацінка

Слова глаголіць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: