жвіраваць

гэта

— насыпаць жвір на што-небудзь; пралягаць, выступаць слоем жвіру (сцежка жвіруе)

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны / непераходны
незваротны
1-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў жвіраваць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	жвірава́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я жвіру́ю мы жвіру́ем ты жвіру́еш вы жвіру́еце ён, яна, яно жвіру́е яны жвіру́юць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. жвірава́ла м. жвірава́ў н. жвірава́ла мн. жвірава́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты жвіру́й вы жвіру́йце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	жвіру́ючы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Для мужчыны крыніцай пакут выступае злая і сварлівая жонка, баба (Сварлівая жонка горш, чым каню хамут; Узяў пілку на сваю шыйку; Бог стварыў два зла: бабу і казла; Баба з пекла родам; У бабы душы няма), а для жанчыны — ліхі муж (Ліхога любіць — сябе губіць; Мужык не мядзведзь, а мяса аб’есць; Сам мужычок з кулачок, а зла як у казла).

— Няхай будзе з табой розум.
— А сіла?
— Розум і сілу перамагае.

žviravać — беларуская лацінка

Слова жвіраваць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: