Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

гар, -у, мужчынскі род
  1. Едкі пах ад няпоўнага згарання чаго-н. Праз шчыліны ў акне цягне гарам: у агародзе маці паліць смецце і сухі бульбоўнік. ← Іван Пташнікаў.
  2. Рэшткі ад згарання якога-н. рэчыва; нагар. На каменне падаў чорны гар. Вядомы Настачцы свет канчаўся і тлеў. ← Кузьма Чорны.
  3. Выпаленае месца ў лесе; пажарышча. Так і стаяць у мяне перад вачамі тая далёкая Палеская зямля, шырокія лясныя гары з абвугленымі стваламі і адзінокае.. печышча сярод кучы попелу. ← Васіль Хомчанка.
  4. Адходы, рэшткі перагарэлага каменнага вугалю, якія скарыстоўваюцца пры будаўніцтве дарог і інш.
  •••
  Гары яно гарам; хай яно гарам гарыць гл. гарэць.

❌

гар

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова гар
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	га́р мн. га́ры
Родны каго? чаго?	га́ру мн. га́раў
Давальны каму? чаму?	га́ру мн. га́рам
Вінавальны каго? што?	га́р мн. га́ры
Творны кім? чым?	га́рам мн. га́рамі
Месны у кім? у чым?	га́ры мн. га́рах
Клічная форма	— мн. —

На пытанне «чым вы зараз займаецеся?» можна адказваць «атрымліваем асалоду ад жыцця» / «жывём з асалодай».

купаемся ў хвалях жыцця і кайфуем

Слова гар (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік гар — у родным, давальным, творным і месным склоне

гар

Навігатар

Мемчыкі