Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

гарачка, -і, ДМ -чцы, жаночы род
  размоўнае слова
  1. Хвароба, пры якой у хворага бывае высокая тэмпература; ліхаманка. Два дні Марынка не выходзіла з кватэры бацькоў — ляжала ў пасцелі, перамагаючы гарачку і трызненне ў паўсне. ← Тарас Хадкевіч.
  2. пераноснае значэнне; чаго або якая. Моцнае ўзрушэнне, захапленне, азарт. Гарачка нажывы. Карцёжная гарачка. ▪ Усіх [вяскоўцаў] ахапіла гарачка будаўніцтва, і кожны лез са скуры, каб зрабіць дах большы і лепшы. ← Іван Шамякін. // Спешка ў якой-н. рабоце. А пад хваінаю на грудзе Вакол стажка аж кішаць людзі, Гарачка ўсіх бярэ такая, Што пот ім вочы залівае, Бо хмара сіваю градою Ужо звісла нізка над зямлёю. ← Якуб Колас.
  •••
  Белая гарачка — захворванне, якое ўзнікае ў выніку алкагалізму і суправаджаецца трызненнем і галюцынацыямі.
  Пароць гарачку гл. пароць.

❌

гарачка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова гарачка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	гара́чка мн. гара́чкі
Родны каго? чаго?	гара́чкі мн. гара́чак
Давальны каму? чаму?	гара́чцы мн. гара́чкам
Вінавальны каго? што?	гара́чку мн. гара́чкі
Творны кім? чым?	гара́чкай, гара́чкаю мн. гара́чкамі
Месны у кім? у чым?	гара́чцы мн. гара́чках
Клічная форма	— мн. —

Слова гарачка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік гарачка — у родным, давальным, творным і месным склоне

гарачка

Навігатар

Мемчыкі