адарванне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова адарванне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	адарва́нне мн. адарва́нні
Родны каго? чаго?	адарва́ння мн. адарва́нняў
Давальны каму? чаму?	адарва́нню мн. адарва́нням
Вінавальны каго? што?	адарва́нне мн. адарва́нні
Творны кім? чым?	адарва́ннем мн. адарва́ннямі
Месны у кім? у чым?	адарва́нні мн. адарва́ннях
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

прочкі — пакіданне на некаторы час сваёй хаты, сям'і з прычыны нязгоды, неладоў
ісці ў прочкі — сыходзіць з дому, не ўжыўшыся з мужам або жонкай
сабрацца (пайсці) у прочкі — звычайна пайсці ад мужа; пакінуць сям’ю, сваю хату з прычыны неладоў

Хлеб даставаўся цяжка. Кінуць яго быў смяротны грэх. Абраніўшы, трэ было падняць кавалак, пацалаваць і сказаць: «Даруй, божухна». Хлеб абагаўлялі.

Уладзімір Караткевіч, «Зямля пад белымі крыламі»

adarvannie — беларуская лацінка

Слова адарванне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: