прылуняць

гэта

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны
незваротны
1-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў прылуняць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	прылуня́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я прылуня́ю мы прылуня́ем ты прылуня́еш вы прылуня́еце ён, яна, яно прылуня́е яны прылуня́юць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. прылуня́ла м. прылуня́ў н. прылуня́ла мн. прылуня́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты прылуня́й вы прылуня́йце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	прылуня́ючы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Бацька і маці ад Бога ў хаце, хто іх зневажае, дабра не знае.

канечне / канешне — гэта абавязкова
а «конечно, разумеется» — гэта вядома (ж), а як жа (анягож), безумоўна, бясспрэчна (відавочна), несумненна (несумнеўна), натуральна, (само сабой) зразумела, а ўжо ж

ну а то ж!

pryluniać — беларуская лацінка

Слова прылуняць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: