ў
і
даво́лле — назоўнік даво́льны — прыметнік
канцэпт

давольнасць

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
3-е скланенне

праскланяць слова давольнасць
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
даво́льнасць

мн.  даво́льнасці
Родны
каго? чаго?
даво́льнасці

мн.  даво́льнасцяў, даво́льнасцей
Давальны
каму? чаму?
даво́льнасці

мн.  даво́льнасцям
Вінавальны
каго? што?
даво́льнасць

мн.  даво́льнасці
Творны
кім? чым?
даво́льнасцю

мн.  даво́льнасцямі
Месны
у кім? у чым?
даво́льнасці

мн.  даво́льнасцях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

кадук яго ведае — нічога невядома (пра каго‑, што‑н.)
кадук з ім = хай, няхай будзе так

халера з ёй / чорт з табой
ліха з вамі / пярун з імі

Мы з сябрамі сабраліся ў паход на 20 кіламетраў. Я так радаваўся, калі ўсё адмянілі.


davoĺnasć — беларуская лацінка

Слова давольнасць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік давольнасць — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове даворванне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


даво́лі-такі (11)

(9) во́льнасць

даво́ліцца (9)

(14) слабаво́льнасць

даво́лле (7)

(12) сваво́льнасць

даво́льны (8)

(13) самаво́льнасць

даво́раны (8)

(13) мімаво́льнасць

даво́раны (8)

(11) паво́льнасць


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

чужы чысціць зубы