STARNIK

Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

узбаламуціць, -мучу, -муціш, -муціць; закончанае трыванне, каго-што.
  размоўнае слова
  1. Узбударажыць, выклікаць супярэчлівыя пачуцці, прывесці ў замяшанне; устрывожыць. Узбаламуціць людзей. ▪ Песня мяне растрывожыла, узбаламуціла. ← Змітрок Бядуля. Відаць, яго спакой узбаламуцілі даччыныя словы. ← Рыгор Мурашка.
  2. Узбунтаваць. [Ахрэм:] — Галота праклятая! Не... не ўзбаламуціць вам вёскі. ← Ілья Гурскі.

❌

канцэпт

узбаламуціць

гэта

дзеяслоў
закончанае трыванне
пераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў узбаламуціць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	узбаламу́ціць
Будучы час 1-я асоба: я што зраблю? мы што зробім? 2-я асоба: ты што зробіш? вы што зробіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што зробіць? яны што зробяць?	я узбаламу́чу мы узбаламу́цім ты узбаламу́ціш вы узбаламу́ціце ён, яна, яно узбаламу́ціць яны узбаламу́цяць
Прошлы час што зрабіла? што зрабіў? што зрабілі?	ж. узбаламу́ціла м. узбаламу́ціў н. узбаламу́ціла мн. узбаламу́цілі
Загадны лад 2-я асоба: ты што зрабі? вы што зрабіце?	ты узбаламу́ць вы узбаламу́цьце
Дзеепрыслоўе прошлы час: што зрабіўшы?	узбаламу́ціўшы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

(не мець) ні хаты ні лапаты = ні хаткі ні градкі

≅ have neither house nor home

Расамаха — фальк. ’страшыдла ў вобразе жанчыны, у якой распушчаныя валасы і стальныя грудзі, ёю страшаць малых дзяцей’ / у руса́ўкі жэлезные цыцкі і косы роспушчэны

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы

uzbalamucić — беларуская лацінка

Слова узбаламуціць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: