уласціць

гэта

дзеяслоў
закончанае трыванне
пераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў уласціць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	ула́сціць
Будучы час 1-я асоба: я што зраблю? мы што зробім? 2-я асоба: ты што зробіш? вы што зробіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што зробіць? яны што зробяць?	я ула́шчу мы ула́сцім ты ула́сціш вы ула́сціце ён, яна, яно ула́сціць яны ула́сцяць
Прошлы час што зрабіла? што зрабіў? што зрабілі?	ж. ула́сціла м. ула́сціў н. ула́сціла мн. ула́сцілі
Загадны лад 2-я асоба: ты што зрабі? вы што зрабіце?	ты ула́сці вы ула́сціце
Дзеепрыслоўе прошлы час: што зрабіўшы?	ула́сціўшы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

мянці́ць — што, чым і без дапаўнення — гаварыць многа і без толку, гаварыць бязглуздзіцу; трапацца, лапатаць
мянта́шка — пра таго, хто многа і без толку гаворыць; трапло (пераноснае значэнне)

Языкі быццам з прывязі пазрываліся і мянцілі немаведама што. (Сабаленка)

Спадзяванні: плануеш сэкс без абавязацельстваў.
Рэальнасць: атрымліваеш абавязацельствы без сэксу.

ulascić — беларуская лацінка

Слова уласціць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: