ў
і
дапаўняльнасць — назоўнік дапаўня́льны — прыметнік
канцэпт

дапаўняльнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дапаўняльнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дапаўня́льнік

мн.  дапаўня́льнікі
Родны
каго? чаго?
дапаўня́льніка

мн.  дапаўня́льнікаў
Давальны
каму? чаму?
дапаўня́льніку

мн.  дапаўня́льнікам
Вінавальны
каго? што?
дапаўня́льнік

мн.  дапаўня́льнікі
Творны
кім? чым?
дапаўня́льнікам

мн.  дапаўня́льнікамі
Месны
у кім? у чым?
дапаўня́льніку

мн.  дапаўня́льніках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Будзе час — будзе і квас, не ўсё за раз.
Будзе пара — вырасце трава.


Шукаў хату вайсковец. Прыйшоў першы раз глядзець, абышоў усе пакоі, вярнуўся ў прыхожую, паказвае на ўваходныя дзверы і пытаецца:
— А там што за пакой?


dapaŭniaĺnik — беларуская лацінка

Слова дапаўняльнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дапаўняльнік — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дапіванне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дапаўна́ (7)

(12) выцясня́льнік

дапаўне́нне (10)

(15) увільгатня́льнік

дапаўняльнасць (14)

(20) зернеўвільгатня́льнік

дапаўня́льны (11)

(12) запаўня́льнік

дапаўня́цца (10)

(16) поразапаўня́льнік

дапаўня́ць (9)

(12) напаўня́льнік


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

піўнушка