ў
і
двайко́вы — прыметнік двайні́к — назоўнік
канцэпт

двайнік

гэта
— чалавек, які мае поўнае або блізкае падабенства з другім чалавекам

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова двайнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
двайні́к

мн.  двайнікі́
Родны
каго? чаго?
двайніка́

мн.  двайніко́ў
Давальны
каму? чаму?
двайніку́

мн.  двайніка́м
Вінавальны
каго? што?
двайніка́

мн.  двайніко́ў
Творны
кім? чым?
двайніко́м

мн.  двайніка́мі
Месны
у кім? у чым?
двайніку́

мн.  двайніка́х
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Калі хлеб у возе, то няма бяды ў дарозе.


— Колькі было падзелаў Рэчы Паспалітай?
— На тры больш, чым трэба.


dvajnik — беларуская лацінка

Слова двайнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік двайнік — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове двайнік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дваі́чны (7)

(5) фі́нік

двайко́ва-дзесятко́вы (19)

(7) дба́йнік

двайко́вы (8)

(9) нядба́йнік

двайнікава́нне (13)

(7) сва́йнік

двайнікава́ны (12)

(6) га́йнік

двайнікава́ны (12)

(8) буга́йнік


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

чаму я не давяраю людзям