Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

дуга, -і, ДМ -дузе; мн. дугі (з лічэбнік 2, 3, 4 дугі), дуг; жаночы род
  1. Частка конскай збруі з сагнутага тонкага ствала дрэва, якая служыць для прымацавання аглобляў да хамута. Хутка Гнеды стаяў у аглоблях, пад жоўтаю кантоваю дугою. ← Цішка Гартны. Аднаго дня брычка са званочкам пад дугою пад'ехала да ганка пана Казіміра. ← Піліп Пестрак.
  2. Частка акружнасці або круглаватай крывой лініі. Апісаць дугу. // у знач. прыслоўе дугой. У форме дугі, выгнутай лініі. Бровы дугой. ▪ Лес абгінаў сяло дугой. ← Іван Шамякін.
  3. размоўнае слова Прыёмнік току на трамвайных вагонах. Ад слупа да слупа нацягнуты трасы, а да іх падвешаны правады, з якіх тралейбусныя штангі і трамвайныя дугі здымаюць ток. ← Хведар Жычка.
  •••
  Электрычная дуга; вольтава дуга — дугавы разрад паміж вугальнымі або металічнымі блізка размешчанымі электродамі.
  Сагнуцца ў дугу гл. сагнуцца.
  Сагнуць у дугу гл. сагнуць.

❌

дуга

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дуга
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	дуга́ мн. ду́гі, (2, 3, 4) дугі́
Родны каго? чаго?	дугі́ мн. ду́г
Давальны каму? чаму?	дузе́ мн. ду́гам
Вінавальны каго? што?	дугу́ мн. ду́гі, (2, 3, 4) дугі́
Творны кім? чым?	дуго́й, дуго́ю мн. ду́гамі
Месны у кім? у чым?	дузе́ мн. ду́гах
Клічная форма	— мн. —

Слова дуга (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік дуга — у родным, давальным, творным і месным склоне

дуга

Навігатар

Мемчыкі