дурань

Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

дурань, -рня, мужчынскі род
  1. Разумова абмежаваны, тупы чалавек. [Паўлінка:] Дурню плюнь у вочы, а ён скажа: дождж ідзе! ← Янка Купала. Выйшаў дурань з лесу і забыўся, па што яго браты паслалі. ← Алесь Якімовіч. Дурню агню ў рукі не давай. ← З нар. // Ужываецца як лаянкавае слова. — Тфу, дурань! — аблаяў сам сябе Сцёпка і дадому пайшоў. ← Якуб Колас. // устарэлае Юродзівы.
  2. (толькі з адмоўем: не дурань); у знач. выказнік, з інфінітыў размоўнае слова Майстар на што-н., ахвотнік да чаго-я. Не дурань паспаць. Не дурань паесці.
  3. Адзін з відаў гульні ў карты. Вечарамі зімой збіраліся малінаўцы да каго-небудзь на вячоркі, бесперапынна курылі і рэзаліся ў карты — у воза або ў дурня. ← Аркадзь Чарнышэвіч.
  •••
  Застацца ў дурнях гл. застацца.
  Знайшоў (знайшлі) дурня гл. знайсці.
  Набіты дурань — пра вельмі тупога, абмежаванага чалавека, няздольнага разважаць, думаць.
  Няма дурняў гл. няма.
  Пакінуць у дурнях гл. пакінуць.
  Пашыцца ў дурні гл. пашыцца.
  Строіць дурня гл. строіць.
  Шукаць дурняў гл. шукаць.

❌

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ду́рань мн. ду́рні
Родны каго? чаго?	ду́рня мн. ду́рняў
Давальны каму? чаму?	ду́рню мн. ду́рням
Вінавальны каго? што?	ду́рня мн. ду́рняў
Творны кім? чым?	ду́рнем мн. ду́рнямі
Месны у кім? у чым?	ду́рню мн. ду́рнях
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

Вырас пад неба, а дурань як трэба.
Рост чалавечы, а розум авечы.

Бойся быка спераду, каня — ззаду, а дурня — з усіх чатырох бакоў.

Тады дурань разумнейшы за разумнага, як маўчыць.

Разумны чалавек усё жыццё вучыцца, а дурань і так усё ведае.

— Людзі кажуць пра грыбок над горадам. У вас ёсць лекі?
— Так, усе купляюць ёдыд калію.
— Скажыце, я падобны на дурня? Дайце мне экзадэрыл.

дурань з адукацыяй — гэта проста адукаваны дурань

— А дайце сінонім да слова дурань.
— Лататуй, туебень.

Слова дурань (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік дурань — у родным, давальным, творным і месным склоне

Навігатар

Мемчыкі