ў
і
дураслі́ўка — назоўнік дурата́ — назоўнік
канцэпт

дурасць

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
3-е скланенне

праскланяць слова дурасць
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
ду́расць

мн.  ду́расці
Родны
каго? чаго?
ду́расці

мн.  ду́расцей, ду́расцяў
Давальны
каму? чаму?
ду́расці

мн.  ду́расцям
Вінавальны
каго? што?
ду́расць

мн.  ду́расці
Творны
кім? чым?
ду́расцю

мн.  ду́расцямі
Месны
у кім? у чым?
ду́расці

мн.  ду́расцях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хоць небагаты, але зухаваты.
Хоць голы, але вясёлы.


— Вы будзеце ўдзельнічаць у групавушцы?
— А хто ўдзельнічае?
— Вы, я і ваша жонка.
— Вы што, здурнелі?!
— Ну, тады я вас выкрэсліваю.


durasć — беларуская лацінка

Слова дурасць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дурасць — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дурата + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дураслі́вы (9)

(9) шу́страсць

дура́слівы (9)

(7) я́трасць

дураслі́ўка (10)

(11) касаву́расць

дурата́ (6)

(13) танкаску́расць

дурацкі (7)

(13) тонкаску́расць

дурачок (7)

(14) таўстаску́расць


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

локшына