Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

дурман, -у, мужчынскі род
1. Тое, што адурманьвае, ап'яняе (пра алкаголь, чад, пах і пад.). Надзвычайна прыкра убіраць у грудзі мутны дурман адгону. ← Мікола Нікановіч. // пераноснае значэнне Пра тое, што атупляе розум, свядомасць, з'яўляецца сродкам падману. Рэлігія — дурман для народа.
2. Памутненне свядомасці, розуму; адурэнне, ап'яненне. Дурман у галаве. ▪ Толькі калі часам нап'ецца якісь вясковы хлопец і пачне ў п'яным дурмане задзірацца, жанчыны гаварылі: «Якраз як Сашка Марцінаў». ← Міхась Машара.

❌

дурман

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дурман
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	дурма́н мн. дурма́ны
Родны каго? чаго?	дурма́ну мн. дурма́наў
Давальны каму? чаму?	дурма́ну мн. дурма́нам
Вінавальны каго? што?	дурма́н мн. дурма́ны
Творны кім? чым?	дурма́нам мн. дурма́намі
Месны у кім? у чым?	дурма́не мн. дурма́нах
Клічная форма	— мн. —

Слова дурман (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік дурман — у родным, давальным, творным і месным склоне

дурман

Навігатар

Мемчыкі