ў
і
езуі́т — назоўнік езуі́тнічаць — дзеяслоў
канцэпт

езуітка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова езуітка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
езуі́тка

мн.  езуі́ткі
Родны
каго? чаго?
езуі́ткі

мн.  езуі́так
Давальны
каму? чаму?
езуі́тцы

мн.  езуі́ткам
Вінавальны
каго? што?
езуі́тку

мн.  езуі́так
Творны
кім? чым?
езуі́ткай, езуі́ткаю

мн.  езуі́ткамі
Месны
у кім? у чым?
езуі́тцы

мн.  езуі́тках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

на Гарадзеншчыне казалі:
філюта ‘залішне свавольны, гарэзлівы, лоўкі, шустры’ (польск. filut ‘свавольнік, круцель, гарэза, прайдзісвет’)

«Аньця як філюта, скура на ёй гаворыць».

Пажарнікі паабедалі і неадкладна выехалі.


jezuitka — беларуская лацінка

Слова езуітка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік езуітка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове езуітызм + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


е́здка (5)

(5) сі́тка

езжалы (6)

(7) гусі́тка

езуі́т (5)

(8) адэсі́тка

езуі́тнічаць (11)

(9) вішнуі́тка

езуіты́зм (8)

(8) неафі́тка

езуі́цкі (7)

(6) шыі́тка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

рукавіца

Рукавічка.