ў
і
запрыго́ненасць — назоўнік запрыго́нены — прыметнік
канцэпт

запрыгоненне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова запрыгоненне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
запрыго́ненне

мн. 
Родны
каго? чаго?
запрыго́нення

мн. 
Давальны
каму? чаму?
запрыго́ненню

мн. 
Вінавальны
каго? што?
запрыго́ненне

мн. 
Творны
кім? чым?
запрыго́неннем

мн. 
Месны
у кім? у чым?
запрыго́ненні

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Дзе любяць — не часці, дзе не любяць — не ідзі.


Раптам ты ператвараешся ў чалавека, які нікога не папракае, пазбягае пустых размоў, спакойна глядзіць на людзей, што робяцца чужымі, і добра разумее: усё да лепшага.


zapryhoniennie — беларуская лацінка

Слова запрыгоненне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік запрыгоненне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове запрыгоньванне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


запрыбыткава́ны (14)

(10) патанне́нне

запрыбытко́ўванне (16)

(10) пата́нненне

запрыго́ненасць (14)

(11) балабо́ненне

запрыго́нены (11)

(10) талдо́ненне

запрыго́нены (11)

(10) узако́ненне

запрыго́ніцца (12)

(11) прысло́ненне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

пад ложкам рэкурсія