ў
і
імператры́цын — прыметнік імператы́ўна — прыслоўе
канцэпт

імператыў

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова імператыў
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
імператы́ў

мн.  імператы́вы
Родны
каго? чаго?
імператы́ва

мн.  імператы́ваў
Давальны
каму? чаму?
імператы́ву

мн.  імператы́вам
Вінавальны
каго? што?
імператы́ў

мн.  імператы́вы
Творны
кім? чым?
імператы́вам

мн.  імператы́вамі
Месны
у кім? у чым?
імператы́ве

мн.  імператы́вах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Без мазаля на руках не будзе хлеба ў зубах.


— Памятаеш, ты ўчора купіў бульбу? Пасля працы купі бульбу.
— А што з ёй здарылася? Яна сапсавалася?
— Не, яна буракі.


impieratyŭ — беларуская лацінка

Слова імператыў (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік імператыў — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове імператыўнасць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


імпера́тарства (13)

(13) жылкааператы́ў

імператры́ца (11)

(17) сельгаскааператыў

імператры́цын (12)

(17) сельгаскааператы́ў

імператы́ўна (11)

(8) ітэраты́ў

імператы́ўнасць (14)

(8) пеяраты́ў

імператы́ўны (11)

(8) фіксаты́ў


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Драць бульбу, так?