Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

ка́рак, -рка, мужчынскі род
  размоўнае слова Задняя частка шыі ў жывёлы і чалавека. Аграмадны, мускулісты, з высокім гарбатым паркам,.. [зубр] стаяў нібы абліты з бронзы. ← Усевалад Краўчанка.
  •••
  Браць (узяць) за карак гл. браць.
  Гнаць у карак гл. гнаць.
  Гнуць карак гл. гнуць.
  Даць па карку гл. даць.
  Мець галаву (на карку) гл. мець.
  Сесці на карак каму гл. сесці.
  Стаяць над паркам гл. стаяць.
  Сядзець на карку у каго гл. сядзець.
кара́к,
  гл. каракі.

❌

карак

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова карак
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	кара́к мн. кара́кі
Родны каго? чаго?	кара́ка мн. кара́каў
Давальны каму? чаму?	кара́ку мн. кара́кам
Вінавальны каго? што?	кара́ка мн. кара́каў
Творны кім? чым?	кара́кам мн. кара́камі
Месны у кім? у чым?	кара́ку мн. кара́ках
Клічная форма	— мн. —

Слова карак (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік карак — у родным, давальным, творным і месным склоне

карак

Навігатар

Мемарня