Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

карма, -ы, жаночы род
1. Задняя частка судна, процілеглая носу. Параход плаўна адваліў ад прыстані. За яго кармой запенілася вада. ← Міхась Даніленка. [У лодцы] сядзела трое. На карме — інжынер Сакавітаў з рулявым вяслом у руках. ← Іван Шамякін. // Пра заднюю частку танка, самалёта. Танк, як ляцеў, раптам з разгону асеў на адзін бок, падкінуўшы карму. ← Іван Мележ.
2. Тое, што і куль³. Нарэшце і карма, гэты вялізны мяшок-сетка, схавалася пад лёдам. ← Тарас Хадкевіч.

❌

карма

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова карма
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ка́рма мн. —
Родны каго? чаго?	ка́рмы мн. —
Давальны каму? чаму?	ка́рме мн. —
Вінавальны каго? што?	ка́рму мн. —
Творны кім? чым?	ка́рмай, ка́рмаю мн. —
Месны у кім? у чым?	ка́рме мн. —
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

аніга́дкі
1. Хоць бы што. Нашкодзіў і анігадкі.
2. Са спакойнай душой. Ачысціць гісторыю ў браўзеры і быць анігадкі ўвесь дзень.

— Мой распусны сын учора вярнуўся дадому.
— Правільна казаць блудны сын, не карыстайцеся машынным перакладам.
— Мой распусны. Ганаруся ім, увесь у мяне.

Слова карма (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік карма — у родным, давальным, творным і месным склоне

карма

Навігатар

Мемчыкі