Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

куродым і курадым, -у, мужчынскі род
Густы едкі дым пры тленні, гарэнні без полымя. Дол на грудку штогод засеян шышкамі. Іх хапае будачніку, каб па вясне капціць кумпякі, а ў чэрвеньскія вечары бараніцца ад камароў, заедзі куродымам. ← Іван Навуменка. Ён мог сказаць, якім агнём гарыць дрэва: сіняватым — алешына, спачатку чырвоным з курадымам, а потым медным — бяроза, светлым і лёгкім — елка. ← Уладзімір Карпаў. // Асадак ад дыму; копаць, сажа. Агонь наш ужо нават не дыміўся. Пасярэдзіне вуголля стаяла чорная ад куродыму каструля. ← Мікола Ваданосаў.

❌

куродым

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова куродым
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	куро́дым мн. куро́дымы
Родны каго? чаго?	куро́дыму мн. куро́дымаў
Давальны каму? чаму?	куро́дыму мн. куро́дымам
Вінавальны каго? што?	куро́дым мн. куро́дымы
Творны кім? чым?	куро́дымам мн. куро́дымамі
Месны у кім? у чым?	куро́дыме мн. куро́дымах
Клічная форма	— мн. —

Псіхолаг: Вам проста трэба хваліць сябе кожны дзень.
Я (перад люстэркам): Зноў нічагусенькі не зрабіў, толькі аб'ядаўся і п'янчыў, які ж ты малайчына!

Слова куродым (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік куродым — у родным, давальным, творным і месным склоне

куродым

Навігатар

Мемчыкі