лёгкарухомасць

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
3-е скланенне

праскланяць слова лёгкарухомасць
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	лёгкарухо́масць мн. лёгкарухо́масці
Родны каго? чаго?	лёгкарухо́масці мн. лёгкарухо́масцяў, лёгкарухо́масцей
Давальны каму? чаму?	лёгкарухо́масці мн. лёгкарухо́масцям
Вінавальны каго? што?	лёгкарухо́масць мн. лёгкарухо́масці
Творны кім? чым?	лёгкарухо́масцю мн. лёгкарухо́масцямі
Месны у кім? у чым?	лёгкарухо́масці мн. лёгкарухо́масцях
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Для мужчыны крыніцай пакут выступае злая і сварлівая жонка, баба (Сварлівая жонка горш, чым каню хамут; Узяў пілку на сваю шыйку; Бог стварыў два зла: бабу і казла; Баба з пекла родам; У бабы душы няма), а для жанчыны — ліхі муж (Ліхога любіць — сябе губіць; Мужык не мядзведзь, а мяса аб’есць; Сам мужычок з кулачок, а зла як у казла).

— Няхай будзе з табой розум.
— А сіла?
— Розум і сілу перамагае.

liohkaruchomasć — беларуская лацінка

Слова лёгкарухомасць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: