ў
і
люне́т — назоўнік люне́тны — прыметнік
канцэпт

люнета

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова люнета
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
люне́та

мн.  люне́ты
Родны
каго? чаго?
люне́ты

мн.  люне́т
Давальны
каму? чаму?
люне́це

мн.  люне́там
Вінавальны
каго? што?
люне́ту

мн.  люне́ты
Творны
кім? чым?
люне́тай, люне́таю

мн.  люне́тамі
Месны
у кім? у чым?
люне́це

мн.  люне́тах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

фат — пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць

параўн.: франт

— Што можа быць больш агідным, чым адкусіць яблык і ўбачыць там чарвяка?
— Адкусіць яблык і ўбачыць там палову чарвяка!..


liunieta — беларуская лацінка

Слова люнета (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік люнета — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове люпазорый + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


лю́мпенства (10)

(6) мане́та

лю́мпенстваваць (14)

(9) канцане́та

люне́т (5)

(7) магне́та

люне́тны (7)

(8) лісапе́та

люпазо́рый (9)

(6) касе́та

лю́пус (5)

(15) сідзіро́м-касе́та


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

перад сном