накутнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова накутнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	наку́тнік мн. наку́тнікі
Родны каго? чаго?	наку́тніка мн. наку́тнікаў
Давальны каму? чаму?	наку́тніку мн. наку́тнікам
Вінавальны каго? што?	наку́тнік мн. наку́тнікі
Творны кім? чым?	наку́тнікам мн. наку́тнікамі
Месны у кім? у чым?	наку́тніку мн. наку́тніках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Страчаліся — цалаваліся, а як у адну хату сышліся, дык за чубы ўзяліся.

Ну не могуць беларусы, каб нешта называлася адным словам. На кожны від вадкасці трэба па некалькі слоў: пасудзіна для вады (шклянка-конаўка-кварта-карэц), для віна (келіх-чара), для піва (куфель-кухаль), для гарэлкі (чарка-стопка-кілішак). І толькі каву ды гарбату п'юць з кубка.

мованацыкі: з філіжанкі!

nakutnik — беларуская лацінка

Слова накутнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: