Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

наследнік, -а, мужчынскі род
  1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе атрыманне. Прамы наследнік. Законны наследнік. ▪ Не шанцавала майму бацьку на сыноў.. А што гэта за гаспадар без наследніка. ← Янка Скрыган. // размоўнае слова Дзіця, сын. Віншаваць з наследнікам. ▪ — Ну, Валюха, як нага наследнік? — Вадзім абняў .. [жонку] за плечы, прыхінуў да сябе. ← Леанід Гаўрылкін.
  2. пераноснае значэнне Пераемнікі, прадаўжальнікі якой-н. справы. Наследнікі рэвалюцыйных традыцый. ▪ [Навум:] — Рыгор Піліпавіч забыўся, што мы наследнікі не толькі беларускай культуры, але і лепшага, што стварыла чалавецтва наогул. ← Барыс Мікуліч.
  •••
  Наследнік прастола — сын манарха або наогул асоба, да якой павінна перайсці ўлада ў манархічнай дзяржаве.

❌

наследнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова наследнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	насле́днік мн. насле́днікі
Родны каго? чаго?	насле́дніка мн. насле́днікаў
Давальны каму? чаму?	насле́дніку мн. насле́днікам
Вінавальны каго? што?	насле́дніка мн. насле́днікаў
Творны кім? чым?	насле́днікам мн. насле́днікамі
Месны у кім? у чым?	насле́дніку мн. насле́дніках
Клічная форма	— мн. —

Слова наследнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік наследнік — у родным, давальным, творным і месным склоне

наследнік

Навігатар

Мемчыкі