Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

 нос, -а; мн. насы, -оў; мужчынскі род
  1. Выступ паміж вачамі і ротам на твары чалавека або мордзе жывёлы, які з'яўляецца пачаткам дыхальных шляхоў і органам нюху. Я пацягнуў глыбока носам і шапнуў тату: — Чуеце, як пахне хлеб... ← Алесь Пальчэўскі. Алесь прыхінуўся да Шуры, паклаў на плячо галаву. Ужо носам пасвіствае. ← Іван Навуменка. Са злосці .. [воўчы важак] ляснуў зубамі, брыкнуў задам, панура чмыхнуў носам і, крадучыся, рушыў наперад. ← Кузьма Чорны.
  2. Дзюба ў птушкі. Буслы клякочуць, бусляняты Пішчаць жалобна, як шчаняты, Насы закідваюць угору. ← Якуб Колас. Хто б дзятла ведаў, каб не яго доўгі нос! ← Прыказка.
  3. Пярэдняя частка судна, лодкі, самалёта і пад. Чатыры вялікія чорныя лодкі адна за адной чыркнулі насамі па пяску. ← Янка Брыль. Паправіўшы курс на чатыры градусы, Сіняўскі паставіў нос самалёта на захад. ← Антон Алешка. Танк спыніўся, нязграбна ўткнуўшыся носам у канаву. ← Іван Шамякін.
  4. Аб выступаючай пярэдняй частцы якога-н. прадмета. Крышыла лёд, Крышыла скалы аб нос бетоннага быка... ← Тодар Кляшторны. На самым носе пясчанай касы прытулілася невялікая вёска. ← Віталі Вольскі.
  5. Тое, што і насок (у 1 знач.). Боты з тупымі насамі. ▪ Ногі былі мокрыя вышэй каленяў, і я з жалем успомніў пра свае юхтовыя боты, сумна глянуўшы на камашы з вострымі насамі. ← Кастусь Кірэенка.
  •••
  Арліны нос — нос з гарбінкай.
  Рымскі нос — вялікі, правільнай формы нос з гарбінкай.
  Аж нос гнецца у каго — прагна, з апетытам есць хто-н.
  Астацца з носам гл. астацца.
  Без фігі не да носа — аб ганарыстым чалавеку, да якога ніяк нельга падступіцца.
  Біць (даваць) у нос гл. біць.
  Бубніць (сабе) пад нос гл. бубніць.
  Вадзіць за нос гл. вадзіць.
  Ветрыць носам гл. ветрыць.
  Высунуць (выткнуць) нос гл. высунуць.
  Вярнуць нос гл. вярнуць².
  Далей свайго носа не бачыць гл. бачыць.
  Драць нос гл. драць.
  Дулю табе (яму, ім і пад.) пад нос гл. дуля.
  Заараць носам (зямлю) гл. заараць.
  Задраць нос гл. задраць.
  Зарубіць (сабе) на носе гл. зарубіць.
  Зарыць носам (зямлю) гл. зарыць.
  Застацца з носам гл. застацца.
  З-пад (самага) носа — на вачах у каго-н., у непасрэднай блізкасць ад каго-н.
  Камар носа не падточыць (не падаткне, не падсуне) гл. камар.
  Кляваць (дзюбаць) носам гл. кляваць.
  Крукам (шастом) носа не дастаць гл. дастаць.
  Круціць носам гл. круціць.
  На носе — вельмі скора, у самы блізкі час (адбудзецца што-н.). [Сабураў:] — Ні адна са стратэгічных задач не дасягнута, а зіма на носе. ← Іван Навуменка.
  Не ў нос (не па носе) — не даспадобы.
  Нос адвярнуць гл. адвярнуць.
  Носам рыць гл. рыць.
  Носам чуць гл. чуць.
  Носа не ўбіць гл. убіць.
  Нос у нос; носам к носу — вельмі блізка адзін да другога; твар у твар. Дні праз тры Міхась сустрэўся з камендантам нос у нос... ← Алесь Якімовіч.
  Павесіць (апусціць, звесіць) нос гл. павесіць.
  Пад (самым) носам; перад (самым) носам — блізка, побач, у непасрэднай блізкасці ад каго-, чаго-н.
  Пакінуць з носам гл. пакінуць.
  Паляцець носам гл. паляцець.
  Соваць (сунуць, тыцкаць) нос гл. соваць.
  Соваць (тыцкаць) пад нос гл. соваць.
  Сунуцца з (сваім) носам гл. сунуцца.
  Трымаць нос па ветры гл. трымаць.
  Тыцнуць носам гл. тыцнуць.
  Уткнуцца носам гл. уткнуцца.
  Уцерці (падцерці) нос гл. уцерці.
  (Хоць) кроў з носа гл. кроў.
  Хоць (ты) нос затыкай гл. замыкаць¹.