Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

ордэн¹, -а, мужчынскі род
  Знак узнагароды розных ступеняў і назваў за ваенныя або грамадзянскія заслугі. Ордэн Леніна. Ордэн Кутузава. Ордэн Чырвонай Зоркі. ▪ Тры баявыя ордэны ўпрыгожылі грудзі Ваўчка. ← Тарас Хадкевіч. Ордэн баявога Чырвонага Сцяга ўпрыгожыў сцяг камсамола рэспублікі. ← газета «Звязда».
   [Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]
ордэн², -а, мужчынскі род
  Манаскае або рыцарска-манаскае таварыства каталіцкай царквы з пэўным статутам. Ордэн езуітаў. Ордэн мечаносцаў. // Назва некаторых тайных рэлігійна-філасофскіх аб'яднанняў, арганізацый. Масонскі ордэн.
   [Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]
ордэн³, -а, мужчынскі род
  Тое, што і ордэр². Дарычны ордэн.
   [Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

❌

ордэн

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова ордэн
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	о́рдэн мн. о́рдэны
Родны каго? чаго?	о́рдэна мн. о́рдэнаў
Давальны каму? чаму?	о́рдэну мн. о́рдэнам
Вінавальны каго? што?	о́рдэн мн. о́рдэны
Творны кім? чым?	о́рдэнам мн. о́рдэнамі
Месны у кім? у чым?	о́рдэне мн. о́рдэнах
Клічная форма	— мн. —

Слова ордэн (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік ордэн — у родным, давальным, творным і месным склоне

Навігатар

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

чатджыпіці, ты п'яны, ідзі праспіся
AI — штукарскі інтэлект