назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова павестка
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
паве́стка мн. паве́сткі |
| Родны каго? чаго? |
паве́сткі мн. паве́стак |
| Давальны каму? чаму? |
паве́стцы мн. паве́сткам |
| Вінавальны каго? што? |
паве́стку мн. паве́сткі |
| Творны кім? чым? |
паве́сткай, паве́сткаю мн. паве́сткамі |
| Месны у кім? у чым? |
паве́стцы мн. паве́стках |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
як бліны пячы — вельмі хутка і ў вялікай колькасці (рабіць, выпускаць што-н.)
Дзяўчаты мараць пра мілых і клапатлівых хлопцаў, але ў такіх хлопцаў ужо ёсць хлопцы.
paviestka — беларуская лацінка
Слова павестка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік павестка — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове павет + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› павеславацца (12)
(11) палітча́стка ‹
› павеслава́ць (11)
(7) абе́стка ‹
› паве́стачка (10)
(6) ве́стка ‹
› паве́сці (7)
(8) абве́стка ‹
› паве́сціся (9)
(10) зюйдве́стка ‹
› павесяле́ла (10)
(7) зве́стка ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.