ў
і
паве́стачка — назоўнік паве́сці — дзеяслоў
канцэпт

павестка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова павестка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
паве́стка

мн.  паве́сткі
Родны
каго? чаго?
паве́сткі

мн.  паве́стак
Давальны
каму? чаму?
паве́стцы

мн.  паве́сткам
Вінавальны
каго? што?
паве́стку

мн.  паве́сткі
Творны
кім? чым?
паве́сткай, паве́сткаю

мн.  паве́сткамі
Месны
у кім? у чым?
паве́стцы

мн.  паве́стках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

як бліны пячы — вельмі хутка і ў вялікай колькасці (рабіць, выпускаць што-н.)


Дзяўчаты мараць пра мілых і клапатлівых хлопцаў, але ў такіх хлопцаў ужо ёсць хлопцы.


paviestka — беларуская лацінка

Слова павестка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік павестка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове павет + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


павеславацца (12)

(11) палітча́стка

павеслава́ць (11)

(7) абе́стка

паве́стачка (10)

(6) ве́стка

паве́сці (7)

(8) абве́стка

паве́сціся (9)

(10) зюйдве́стка

павесяле́ла (10)

(7) зве́стка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

пекны