STARNIK
STARNIK
назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова паказнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
пака́знік мн. пака́знікі |
| Родны каго? чаго? |
пака́зніка мн. пака́знікаў |
| Давальны каму? чаму? |
пака́зніку мн. пака́знікам |
| Вінавальны каго? што? |
пака́знік мн. пака́знікі |
| Творны кім? чым? |
пака́знікам мн. пака́знікамі |
| Месны у кім? у чым? |
пака́зніку мн. пака́зніках |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Не памогуць і чары, як каму хто не да пары.
— Здароў, што робіш?
— Беляшы ем, матулька напякла.
— Ты ж сказаў, што не ясі пасля шасці.
— Ну вось гэты шосты. Пасля яго не буду.
pakaznik — беларуская лацінка
Слова паказнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік паказнік — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове паказуха + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› пака́зіцца (9)
(8) адга́знік ‹
› пака́зіць (8)
(8) дака́знік ‹
› пака́зка (7)
(8) зака́знік ‹
› пака́знікавы (11)
(13) імёнапака́знік ‹
› паказны́ (7)
(10) перака́знік ‹
› паказу́ха (8)
(8) адка́знік ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
