Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

паркет, -у, Месны склон -кеце, мужчынскі род
  1. зборны назоўнік Невялікія гладкія, пераважна з цвёрдых народ дрэў, дошчачкі, якімі насцілаюць падлогу. Да ліфта трэба было прабегчы цераз нізкі, прасторны, вылажаны жоўтым блішчастым паркетам хол. ← Янка Скрыган.
  2. Падлога, зробленая з такіх дошчачак у форме розных геаметрычных фігур. Голле гэтага старога бору ўжо цяпер калышацца пад вокнамі трохпавярховых дамоў, з паркетам і паравым ацяпленнем, з халадзільнікамі і ваннамі. ← Сяргей Грахоўскі. Увайшла я ў залу з бліскучым і светлым паркетам. ← П. Мядзёлка.
   [Фр. parquet.]

❌

паркет

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова паркет
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	парке́т мн. парке́ты
Родны каго? чаго?	парке́ту мн. парке́таў
Давальны каму? чаму?	парке́ту мн. парке́там
Вінавальны каго? што?	парке́т мн. парке́ты
Творны кім? чым?	парке́там мн. парке́тамі
Месны у кім? у чым?	парке́це мн. парке́тах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

на Гарадзеншчыне казалі:
філюта ‘залішне свавольны, гарэзлівы, лоўкі, шустры’ (польск. filut ‘свавольнік, круцель, гарэза, прайдзісвет’)

«Аньця як філюта, скура на ёй гаворыць».

Слова паркет (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік паркет — у родным, давальным, творным і месным склоне

паркет

Навігатар

Мемчыкі