назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова паэтка
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
паэ́тка мн. паэ́ткі |
Родны каго? чаго? |
паэ́ткі мн. паэ́так |
Давальны каму? чаму? |
паэ́тцы мн. паэ́ткам |
Вінавальны каго? што? |
паэ́тку мн. паэ́так |
Творны кім? чым? |
паэ́ткай, паэ́ткаю мн. паэ́ткамі |
Месны у кім? у чым? |
паэ́тцы мн. паэ́тках |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
мара́ — прывід, здань, насланнё
Вось-вось пакажацца звяруга!.. Ды доўга гэта штось патуга — Няма, а быць ужо пара. Цьфу, ты! Што ж гэта за мара? (Якуб Колас)Воўк застаўся б жывым, калі б не загаварыў у цёмным лесе з незнаёмай дзяўчынкай у чырвонай шапачцы.
paetka — беларуская лацінка
Слова паэтка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік паэтка — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове паэт-рамантык + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› паэта́пна (8)
(8) падчы́тка ‹
› паэта́пнасць (11)
(6) счы́тка ‹
› паэта́пны (8)
(7) вы́чытка ‹
› паэтызава́на (11)
(8) сурвэ́тка ‹
› паэтызава́нне (12)
(8) манжэ́тка ‹
› паэтызава́ны (11)
(8) гаржэ́тка ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Што тут не так?