Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

пялёнка, -і, ДМ -нцы; Родны склон мн. -нак; жаночы род
  1. Суцэльны покрыў (туману, дажджу, снегу, дыму і пад.), які завалаквае, зацягвае што-н. з усіх бакоў. І вось цяпер.. [снег] адразу шчодра заслаў зямлю сваёй пушыстай пялёнкай. ← Мікола Ткачоў. Лёгкі марозік зацяг[в]аў лужынкі тонкай пялёнкай лёду. ← Якуб Колас.
  2. Прасцінка для ўкручвання, спавівання грудных дзяцей. Спрактыкаванымі рукамі жанчына ўкруціла дзіця ў пялёнку і пачала забаўляць. ← Міхась Даніленка. Каб заняць чым час, Саша бясконца перамывала пялёнкі і шыла што-небудзь для дзіцяці. ← Іван Шамякін.
  •••
  З пялёнак — з ранняга дзяцінства.

❌

пялёнка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова пялёнка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	пялё́нка мн. пялё́нкі
Родны каго? чаго?	пялё́нкі мн. пялё́нак
Давальны каму? чаму?	пялё́нцы мн. пялё́нкам
Вінавальны каго? што?	пялё́нку мн. пялё́нкі
Творны кім? чым?	пялё́нкай, пялё́нкаю мн. пялё́нкамі
Месны у кім? у чым?	пялё́нцы мн. пялё́нках
Клічная форма	— мн. —

Бацька: Сынку, цябе ўсынавілі.
Сын: Што?! Я ведаў гэта! Я хачу сустрэцца са сваімі біялагічнымі бацькамі!
Бацька: Мы твае біялагічныя бацькі. Цяпер збірайся, новыя забяруць цябе праз 20 хвілін.

Слова пялёнка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік пялёнка — у родным, давальным, творным і месным склоне

пялёнка

Навігатар

Мемчыкі