Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

разгар, -у, мужчынскі род
1. Пара самага высокага развіцця, самага моцнага праяўлення чаго-н.; момант найвышэйшага напружання чаго-н. Вясна ў разгары. Ціха і цёпла. ← Леанід Гаўрылкін. Вяселле было ў самым разгары, калі Фёдар Цімафеевіч раптам падняўся з-за стала і сказаў: — Вы тут, дарагія госцейкі, гуляйце, гуляйце, весяліцеся, а я пайду.. ← Яўген Васілёнак. — Калона бронемашын! — у самы разгар бою далажылі нашы разведчыкі, і камандзір выпусціў зялёную ракету — сігнал да агульнага адступлення. ← Аляксей Карпюк.
2. спецыяльны тэрмін Акісленне ўнутранай паверхні ствала гарматы ад прарыву парахавых газаў.

❌

разгар

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова разгар
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	разга́р мн. разга́ры
Родны каго? чаго?	разга́ру мн. разга́раў
Давальны каму? чаму?	разга́ру мн. разга́рам
Вінавальны каго? што?	разга́р мн. разга́ры
Творны кім? чым?	разга́рам мн. разга́рамі
Месны у кім? у чым?	разга́ры мн. разга́рах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

балазе́ — адпавядае словазлучэнням «тым больш што», «добра што», «добра якраз», «добра, што хоць»

Вучыся, балазе ёсць умовы.

Слова разгар (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік разгар — у родным, давальным, творным і месным склоне

разгар

Навігатар

Мемчыкі