ў
і
рукапакла́сці — дзеяслоў рукапа́шная — назоўнік
канцэпт

рукапацісканне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова рукапацісканне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
рукапаціска́нне

мн.  рукапаціска́нні
Родны
каго? чаго?
рукапаціска́ння

мн.  рукапаціска́нняў
Давальны
каму? чаму?
рукапаціска́нню

мн.  рукапаціска́нням
Вінавальны
каго? што?
рукапаціска́нне

мн.  рукапаціска́нні
Творны
кім? чым?
рукапаціска́ннем

мн.  рукапаціска́ннямі
Месны
у кім? у чым?
рукапаціска́нні

мн.  рукапаціска́ннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

фат — пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць

параўн.: франт

— Дарагая, ты дзе?
— Еду ў заторы…
— Што, доўгі затор?
— Не ведаю. Я першая еду.


rukapaciskannie — беларуская лацінка

Слова рукапацісканне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік рукапацісканне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове рукапашная + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


рукапакла́дзены (14)

(10) заціска́нне

рукапакла́дзены (14)

(10) націска́нне

рукапакла́сці (12)

(10) паціска́нне

рукапа́шная (10)

(12) пераціска́нне

рукапа́шны (9)

(11) праціска́нне

рукапё́ры (8)

(10) абціска́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

вірус