Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

рэгалія, -і, жаночы род
  1. звычайна мн. (рэгаліі, -ій). Прадмет, які з'яўляецца знакам манархічнай улады (карона, скіпетр і інш.). Царскія рэгаліі. Княжацкія рэгаліі.
  2. звычайна мн. (рэгаліі, -ій). Знакі ўзнагароды, ордэны, медалі. У пішы на ўвесь рост, у батфортах, з крыжамі і рэгаліямі на грудзях, з аголенай шпагай у руцэ стаяла аграмадная скульптура Суворава. ← Антон Алешка.
  3. гістарычны тэрмін У феадальнай Еўропе — манапольнае права каралёў, буйных феадалаў на атрыманне пэўных даходаў (судовыя штрафы, пошліны, распрацоўка, эксплуатацыя зямных нетраў і пад.).
   [Ад лац. regalis — царскі.]

❌

рэгалія

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова рэгалія
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	рэга́лія мн. рэга́ліі
Родны каго? чаго?	рэга́ліі мн. рэга́лій
Давальны каму? чаму?	рэга́ліі мн. рэга́ліям
Вінавальны каго? што?	рэга́лію мн. рэга́ліі
Творны кім? чым?	рэга́ліяй, рэга́ліяю мн. рэга́ліямі
Месны у кім? у чым?	рэга́ліі мн. рэга́ліях
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

збаёдаць
// Згубіць, невядома дзе падзець.
// Загубіць, знішчыць.
// Марна патраціць (змарнаваць), перавесці.

Слова рэгалія (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік рэгалія — у родным, давальным, творным і месным склоне

рэгалія

Навігатар

Мемчыкі