рэма

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова рэма
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	рэ́ма мн. рэ́мы
Родны каго? чаго?	рэ́мы мн. рэ́м
Давальны каму? чаму?	рэ́ме мн. рэ́мам
Вінавальны каго? што?	рэ́му мн. рэ́мы
Творны кім? чым?	рэ́май, рэ́маю мн. рэ́мамі
Месны у кім? у чым?	рэ́ме мн. рэ́мах
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Свая хатка як родная матка.

пра жыццёвую каштоўнасць і важнасць дома для шчасця чалавека
параўн.: чужая хата горш за ката / чужая хата не грэе

Замест таго каб сказаць дзяўчыне «я кахаю цябе», «я цябе люблю», «я жыць без цябе не магу», «я цябе абажаю, абожнюю, любая ты мая, дарагая», мы бубнелі тупую, бязладную, пачварную фразу: «давай з табой дружыць».

Уладзімір Караткевіч

rema — беларуская лацінка

Слова рэма (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: