Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

сума, -ы, жаночы род
  1. Лік, які атрымліваецца ў выніку складання дзвюх або некалькіх велічынь. Сума двух лікаў.
  2. Агульная колькасць, сукупнасць чаго-н. Багдановіч класічна выкарыстоўваў і першы і другі сродак [метафару і эпітэт], абапіраючыся на суму сродкаў, а не на паасобныя з іх. ← Алег Лойка. У суме дзесяці відаў праграмы юнак устанавіў новы рэкорд рэспублікі. ← Уладзімір Шыцік.
  3. Пэўная колькасць грошай. [Вера Паўлаўна:] А большую суму на будаўніцтва вы не маглі вылучыць? ← Кандрат Крапіва.
  •••
  Круглая (кругленькая) сума — пра вялікія грошы.
   [Лац. summa.]

❌

сума

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова сума
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	су́ма мн. су́мы
Родны каго? чаго?	су́мы мн. су́м
Давальны каму? чаму?	су́ме мн. су́мам
Вінавальны каго? што?	су́му мн. су́мы
Творны кім? чым?	су́май, су́маю мн. су́мамі
Месны у кім? у чым?	су́ме мн. су́мах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

сыпаць бісер (перлы) перад свіннямі

дарэмна гаварыць аб чым-н. ці даказваць што-н. таму, хто не здольны або не хоча зразумець гэта

Слова сума (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік сума — у родным, давальным, творным і месным склоне

сума

Навігатар

Мемчыкі