ў
і
суро́чыць — дзеяслоў сурфакта́нт — назоўнік
канцэпт

сурта

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова сурта
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
сурта

мн. 
Родны
каго? чаго?
сурты

мн. 
Давальны
каму? чаму?
сурце

мн. 
Вінавальны
каго? што?
сурту

мн. 
Творны
кім? чым?
суртой, суртою

мн. 
Месны
у кім? у чым?
сурце

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Абяцанкамі цыган каня карміў, дык ён здох.


Цікава, у якім годзе з'явіцца першая ў Мінску шыльдачка шаЎрма...

кава — кавярня, шава — шавярня?

surta — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік сурта — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове сурфактант + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


суро́чны (7)

(7) рэто́рта

суро́чыцца (9)

(5) ку́рта

суро́чыць (8)

(5) ку́рта

сурфакта́нт (10)

(4) ю́рта

су́рык (5)

(5) ба́ста

су́рыкавы (8)

(10) заграба́ста


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

зразумеў жарт