упорнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова упорнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	упо́рнік мн. упо́рнікі
Родны каго? чаго?	упо́рніка мн. упо́рнікаў
Давальны каму? чаму?	упо́рніку мн. упо́рнікам
Вінавальны каго? што?	упо́рніка мн. упо́рнікаў
Творны кім? чым?	упо́рнікам мн. упо́рнікамі
Месны у кім? у чым?	упо́рніку мн. упо́рніках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

за вушка ды на сонейка

выкрыць, прыцягнуць да адказнасці каго-н.

У зборніку беларускіх прыказак і прымавак ёсць прыказка з назоўнікам бусел: Дзе бусел вядзецца — там шчаслівае месца. Бусел, паводле даўніх народных вераванняў, лічыўся птушкай свяшчэннай. Той хаце, на якой або паблізу якой бусел ладзіць сваё гняздо, ён прыносіць шчасце.

upornik — беларуская лацінка

Слова упорнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: