назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова утора
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
уто́ра мн. уто́ры |
Родны каго? чаго? |
уто́ры мн. уто́р |
Давальны каму? чаму? |
уто́ры мн. уто́рам |
Вінавальны каго? што? |
уто́ру мн. уто́ры |
Творны кім? чым? |
уто́рай, уто́раю мн. уто́рамі |
Месны у кім? у чым? |
уто́ры мн. уто́рах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
джгаць
1. Калоць, раніць джалам (пра насякомых); кусаць (пра змей). // Апякаць (пра крапіву, мароз).
2. Хутка ісці, бегчы; імчацца.
It takes two years to learn to speak and sixty to learn to keep quiet.
Чалавеку трэба два гады, каб навучыцца гаварыць, і шэсцьдзясят, каб навучыцца маўчаць.
utora — беларуская лацінка
Слова утора (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік утора — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове уторнік + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› уто́птванне (10)
(8) прасто́ра ‹
› уто́птвацца (10)
(11) падпрасто́ра ‹
› уто́птваць (9)
(13) кіберпрасто́ра ‹
› уто́рквацца (10)
(6) куто́ра ‹
› уто́ркваць (9)
(9) фітафто́ра ‹
› уто́ркнуты (9)
(5) што́ра ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.