Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

ушчунак, -нку, мужчынскі род
1. Пакаранне, спагнанне. Не зважаючы на ўсю сваю пераканаўчасць, гэты выпрабаваны сродак ушчунку [пужкаю па пятах] не дапамог: хвароба была загпана ў сярэдзіну. ← Максім Лужанін. [Маці] сказала якраз пра тое, пра што я думаў: — Які з яго настаўнік! Ён жа дзіця яшчэ. А малыя ж вунь якія гарэзы! На іх ушчунак патрэбен. ← Алесь Якімовіч.
2. Дакор, папрокі. [Служанка:] — Бегаеш, таўчэшся за якіх-небудзь няшчасных восем рублёў у месяц, і яшчэ колькі ўшчункаў ды папрокаў атрымаеш. ← Цішка Гартны.

❌

ушчунак

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова ушчунак
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ушчу́нак мн. ушчу́нкі
Родны каго? чаго?	ушчу́нку мн. ушчу́нкаў
Давальны каму? чаму?	ушчу́нку мн. ушчу́нкам
Вінавальны каго? што?	ушчу́нак мн. ушчу́нкі
Творны кім? чым?	ушчу́нкам мн. ушчу́нкамі
Месны у кім? у чым?	ушчу́нку мн. ушчу́нках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

ляпнуць як лапцем па цымбалах (па балоце) — вельмі недарэчна, нетактоўна (сказаць што-н.)

Хлопцы, мая дзеўчына супраць таго, каб я ішоў з вамі, так што выбачайце, мяне не будзе… ні на адной фатаграфіі.

Слова ушчунак (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік ушчунак — у родным, давальным, творным і месным склоне

ушчунак

Навігатар

Мемчыкі